αχονδροπλασία

Παθολογική κατάσταση του σώματος, που χαρακτηρίζεται από την ατροφική ανάπτυξη των χεριών και των ποδιών. Η πάθηση αυτή, που οφείλεται σε διαταραχές της ομαλής ανάπτυξης του σκελετού, προκαλείται συνήθως κατά την περίοδο της ενδομήτριας ζωής. Περιγράφτηκε για πρώτη φορά από τον Παρό (1876) και από τότε μελετήθηκε συστηματικά, τόσο κλινικά όσο και ανατομικά. Σύμφωνα με τον Παρό, η α. οφείλεται στον ανεπαρκή σχηματισμό του χόνδρου των επιφύσεων, αλλά παραμένει ανεξακρίβωτη η προέλευση της ανεπάρκειας αυτής. Οι διάφορες ερμηνευτικές υποθέσεις που έχουν προταθεί κατά καιρούς ανάγουν την αιτία της σε μολυσματική ή τοξική ενέργεια που παρουσιάζεται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε διαταραχές του θυρεοειδή αδένα, σε διαταράξεις της υπόφυσης ή σε ανωμαλίες των γεννητικών οργάνων. Αυτός που πάσχει από α. είναι νάνος με κοντά άκρα, αλλά με κεφάλι και θώρακα κανονικό. Ο βραχίονας είναι μικρότερος από τον αντιβραχίονα και ο μηρός μικρότερος από την κνήμη. Συχνά τα άκρα αυτά εμφανίζουν παραμορφώσεις που διαφέρουν από εκείνες που συνοδεύουν τον ραχιτισμό, γιατί είναι απότομες και γωνιώδεις, και βρίσκονται συνήθως στην ένωση της επίφυσης με τη διάφυση. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι με α. παρουσιάζουν ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες και η μυϊκή τους δύναμη είναι ανώτερη από τη φυσιολογική. Το βάρος τους είναι μεγαλύτερο από το βάρος άλλων ατόμων που έχουν το ίδιο ανάστημα και η λειτουργία των γεννητικών τους οργάνων απόλυτα φυσιολογική.